ငါလိုေယာကၤ်ား ၿပႆဒါး မရွိ

မိန္းမအားလံုးဟာ ေဖာက္ျပန္
*************************
တတ္တယ္လား?
***************

မိလိႏၵမင္းျကီးက အရွင္ နာဂသိန္ကို
ေမးတယ္။
''အရွင္ ဘုရား မိန္းမ ေတြအားလံုးဟာ
အခါအခြင့္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း
ဆိတ္ကြယ္ ရာကိုေသာ္လည္းေကာင္း
ရခဲ႔လို႔ရွိရင္ မ ေကာင္းမႈကိုက်ဳးလြန္
ေဖာက္ျပန္တတ္တယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရား
က ေဟာျကားခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခါ မ ေဟာ္သဓာရဲ႕မိန္းမ
အမရာဟာ ရြာငယ္ဇနပုဒ္မွာပစ္ထား
ျခင္းခံရတဲ့အခါတုန္းက အခါအခြင့္ကိုလည္းရ ,ဆိတ္ကြယ္ ရာ
ကိုလည္းရျပီး မင္းနဲ႔တူတဲ႔ေယာက်္ားကအသျပာတစ္
ေထာင္ ေပးျပီးျမဴဆြယ္တာေတာင္
မ ေဖာက္ျပန္ဘူးလို႔လည္းေဟာျကား
ပါတယ္။

အဲဒီစကားနွစ္ခုမွာေရွ႕စကားမွန္ ရင္
ေနာက္စကားမွားမယ,္ ေနာက္္စကား
မွန္ ရင္ ေရွ႕စကားမွားရမယ္။
အဲဒီေတာ့အရွင္္ ဘုရား ေျဖျကားေတာ္
မူပါ '' လို႔ေလွ်ာက္ပါတယ္။

အရွင္ နာဂသိန္က ဘယ္လိုေျဖလည္း
ဆိုေတာ့
''အရွင္ မင္းျကီး စကားနွစ္ ရပ္လံုး
မွန္ပါတယ္ ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုရင္
အမရာ ဟာ အခါအခြင့္နဲ႔ဆိတ္ကြယ္ ရာ
ကိုသာ ရတယ္လို႔ယူဆရင္ ေဖာက္
ျပန္ပါလိမ့္မယ္ ။

ဒါေပမယ့္အမရာက စဥ္းစားလိုက္တဲ႔
အခါမွာ
သူတစ္ပါးရဲ႕ ကဲ႔ရဲ႕မႈကို ေျကာက္တယ္
တမလြန္မွာ ငရဲေရာက္မွာေျကာက္တယ္
မ ေကာင္းမႈရဲ႕ဆိုးရြားတဲ႔အက်ိဳးေပးမႈ
ကိုေျကာက္တယ္။ခ်စ္လင္ ကို ေလးစား
ျမတ္နိူးရိုေသစိတ္နဲ႔ စြန္႕လြတ္ ရမွာ
ေျကာက္တယ္။မစင္ျကယ္တဲ႔အက်င့္
ကိုက်င့္ျကံရမွာ ေျကာက္တယ္။

အဲဒီလို ေျကာက္တဲ႔စိတ္ေတြဝင္ျပီး
စဥ္းစားလိုက္တဲ့အခါမွာေဖာက္ျပန္ဖို႔
အခါအခြင့္ဆိုတာမ ေတြ႕ျမင္ပါဘူးတဲ႔။
အခါအခြင့္ဆိုတာက အဲဒါေတြမ ေျကာက္တတ္မွ ရနူိင္ တဲ႔အခါအခြင့္
ကို ေျပာတာပါ။

ေနာက္ျပီး ဆိတ္ကြယ္ ရာဆိုတာကို
စဥ္းစားလိုက္တဲ႔အခါက်ေတာ့
ပတ္ဝန္းက်င္ က ဘယ္သူမွမသိရင္ လည္းအသိအျမင္ ေပါက္တဲ႔နတ္ သိျကားေတြ သိနိူင္ ပါတယ္။သိရင္
ရွက္ဖို႔ေကာင္းတာေပါ့။ နတ္သိျကား
ေတြမသိရင္ ေတာင္ မွအျကားအျမင္
ရ ေနတဲ႔သူေတာ္စင္ ရဟန္းသူျမတ္ေတြ သိနိူင္ ပါတယ္။
သူေတာ္စင္ ရဟန္းသူျမတ္ ေတြမသိ
ရင္ ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့သိေနမွာပါပဲတဲ႔။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျပန္ ရွက္ေနရမွာေပါ့။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသိခ်င္ ေယာင္
ေဆာင္ ရင္ လည္းလွည့္စားထားတဲ႔
ဆိတ္ကြယ္ ရာပဲ ျဖစ္မွာပဲတဲ႔။

အဲဒီေတာ့ဆိတ္ကြယ္ ရာ ဆိုတာကို
လည္းအမရာဟာ ျကည့္လို႔မျမင္
ပါဘူးတဲ႔။ဒါ့ေျကာင့္ အမရာဟာ
မ ေဖာက္ျပန္တာပါ ''လို႔
အရွင္ နာဂသိန္က ျပန္ေျဖပါတယ္။

အဲဒီမွာသ ေဘာေပါက္ ရမွာက
အခါအခြင့္ နဲ႔ ဆိတ္ကြယ္ ရာ ဆိုတာပါပဲ။
အဲဒီ အခါအခြင့္ နဲ႔ဆိတ္ကြယ္ ရာ ဆို
တာကို အမရာ ေဒဝီ စဥ္းစားသလို
စဥ္းစားမိျကမယ္ဆို ဘယ္ ေတာ့မွ
ဒီအခြင့္ အ ေရးနွစ္မ်ိဳးကို ရနိူင္ ေတာ့
မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ဒီအခြင့္အ ေရးနွစ္မ်ိဳးမရနိူင္ ရင္ ဘယ္
မိန္းမမွေဖာက္ျပန္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အမရာစဥ္းစားသလို မစဥ္းစားပဲေပါ့
ေပါ့တန္တန္ စဥ္းစားရင္ သာအခါအခြင႔
နဲ႔ဆိတ္ ကြယ္ ရာကို ရတယ္လို႔ထင္
ျကတာပါ ။အဲဒီအခါက်မွသာ ေဖာက္
ျပန္သြားနိူင္ တာပါ ။မိန္းမအားလံုးဟာ
ေဖာက္ျပန္နိူင္ တာပဲလို႔ဘုရားေဟာတာ
ပဲလို႔ေရ ေရရာရာမသိဘဲစြပ္စဲြတဲ႔စြဲခ်က္
မ်ိဳး,အထင္ အျမင္ မ်ိဳးဟာ ေသ ေသ
ခ်ာခ်ာ မသိျကလို႔ေျပာျကတဲ႔စကား
ေတြပါ ပဲ ။

အဲဒီေတာ့ျခံဳျပီးသံုးသပ္ျကည့္ရင္

''ကိုယ္က်င့္ တရားကို တန္ဖိုးထားတတ္တဲ႔
မိန္းမတစ္ေ ယာက္ဟာဘယ္ေတာ့မွ
မ ေဖာက္ျပန္တတ္ပါဘူး ။သူ႕တန္ဖိုးကို
သူဘယ္ေတာ့မွ အက်အဆင္းမခံတတ္ျကပါဘူး''။

ဒါဟာအားလံုးအတြက္ ေရွ႕ေဆာင္
လမ္းျပပါပဲ ။
ငါဟာဘယ္လိုလူစားလဲလို႔ကိုယ့္ကိုယ္
ကိုယ္ သံုးသပ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ဘယ္လိုလူ
လဲဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဆံုးျဖတ္နိူင္
တယ္ ။

လူျမတ္တစ္ေယာက္လို႔ကိုယ့္ကိုယ္
ကိုယ ္ယံုျကည္လိုက္တဲ႔အတြက္
ျဖစ္လာတဲ႔အက်ိဳးဆက္က
မ ေကာင္းမႈျပဳရမွာ ရွက္ျခင္း
(ဟိရီ ) နဲ႔
မ ေကာင္းမႈ ျပဳရမွာ ေျကာက္ျခင္း
(ျသတပၸ )ဆိုတဲ႔ ေလာကပါလ,ေဒဝ
ဓမၼတရားေတြ ေပၚလာတယ္ ။
ကမၻာေစာင့္တရား ,နတ္တို႔ လူျမတ္တို႔
က်င့္တဲ႔တရားပါ ။

ဒုစရိုက္တရားေတြဝင္ မလာေအာင္
''အရွက္'' , ''အ ေျကာက္ '' တို႔နဲ႔
ထိန္းရတာပါ ။
တစ္စံုတစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ , လုပ္ေနဆဲ
လုပ္ျပီးျပီ ဘယ္အခါမ်ိဳးမဆို မိမိကိုယ္ကို သံုးသပ္ ရမယ္။
မ ေကာင္းတဲ႔ေနရာ ေရာက္ခဲ႔ရင္ေတာင္
မွ ေကာင္းတဲ႔အက်င့္ေတြေပ်ာက္မသြား
ဖို႔လိုတယ္ ။ေကာင္းတဲ႔အက်င့္ေတြနဲ႔
ထိန္းထားနိူင္ ဖို႔လိုတယ္။
တစ္တိုင္းျပည္လံုး..,တစ္နိူင္ ငံလံုးကို
မ ေစာင့္ေရွာက္နိုူင္ေတာင္ မွ ကိုယ့္
ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ ေစာင့္ေရွာက္နိူင္ ရမယ္။

ဆံပင္ ဖ်ားက ေျခဖ်ားမထိ ကိုယ့္ရဲ႕
ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုးဟာ ကိုယ့္ေလာက
ပါပဲ ။
လူသားအသီးသီးဟာ ကိုယ္ပိုင္ တဲ႔
ကိုယ့္ေလာက က ေလးကို ေကာင္း
စြာ ေစာင့္ ေရွာက္နိူင္ျကမယ္ဆိုရင္