မယာ ဂႏၶကုဋိ ပရိေဝေဏ သတၱရတနာနိ ဩကိဏၰာနိ။
မယာ= အကၽြႏု္ပ္ အပရာဇိတ ေသေ႒းသည္။
ဂႏၶကုဋိ ပရိေဝေဏ= ဂႏၶကုဋီေက်ာင္းေတာ္ ပရိဝုဏ္အတြင္း၌။ သတၱရတနာနိ= ရတနာ ခုနစ္မ်ိဳးတို႔ကို။ ဩကိဏၰာနိ= ႀကဲခဲ့ကုန္ပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ အပရာဇိတ ေသေ႒း ဂႏၶကုဋီေက်ာင္းေတာ္အတြင္း ရတနာခုနစ္မ်ိဳး ႀကဲခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီလို ႀကဲၿပီးတဲ့ေနာက္-
သတၳဳ သႏၲိေက ဓမၼံ သုတြာ ဂစၧႏၲာ ဒုဂၢတမႏုႆာ ဥေဘာ ဟေတၳပူေရတြာ ဂဏွႏၲဳ…တဲ့။
သတၳဳ သႏၲိေက= ျမတ္စြာဘုရား အထံ၌။ ဓမၼံ သုတြာ= တရားနာၿပီး သကာလ။ ဂစၧႏၲာ= အိမ္သို႔ျပန္ၾကကုန္ေသာ။ ဒုဂၢတမႏုႆာ= ဆင္းရဲတဲ့ လူတို႔သည္။ ဥေဘာ ဟေတၳ ပူေရတြာ= လက္ႏွစ္ဖက္အျပည့္။ ဂဏွႏၲဳ= ေဆာင္၍ သြားႏိုင္ၾကပါကုန္၏။
ဆင္းရဲသားဆုိယင္ သူ႔ဟာက ဘယ္တစ္ဆုပ္ ညာတစ္ဆုပ္။
သုခိတာပိ ဧေကန ဂဏွႏၲဳ။
သုခိတာပိ= လူခ်မ္းသာလည္းပဲ။ ဧေကန= လက္တစ္ဖက္ျဖင့္။ ဂဏွႏၲဳ= ဆုပ္ယူ၍ သြားႏိုင္ၾကပါတယ္။
တရားနာၿပီးေတာ့ျပန္ယင္ လူခ်မ္းသာမ်ားလည္းပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ ခ်မ္းသာတယ္၊ ဒီေတာ့ တစ္ဆုပ္ေတာ္ျဖင့္ ယူႏိုင္တယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ လူမ်ားကေတာ့ ဆင္းရဲတဲ့အတြက္ ႏွစ္ဆုပ္ ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဘာျပဳလို႔ ဒီလို ေျပာတာလဲဆိုေတာ့ သူ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ႐ွိသတဲ့။
သဒၶါ တာဝ ဓမၼံ ေသာတုကာမာ ဂမိႆႏၲီေယဝ။
သဒၶါတရား႐ွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကေတာ့ျဖင့္ တရားနာခ်င္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းေတာ္သြားမွာ အမွန္ပဲတဲ့။
အသဒၶါပိ ပန ဓနေလာေဘန ဂႏၲာ ဓမၼံ သုတြာ ဒုကၡေတာ မုစၥိႆႏၲိ။
အသဒၶါပိ ပန= သဒၶါတရား မ႐ွိၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္းပဲ။ ဓနေလာေဘန= ဥစၥာ၌ တပ္မက္တဲ့ ေလာဘျဖင့္။ ဂႏၲာ= သြား၍။ ဓမၼံသုတြာ= တရားနာၾကရသည္႐ွိေသာ္။ ဒုကၡေတာ= ဆင္းရဲဒုကၡမွ။ မုစၥိႆႏၲိ= လြတ္ေျမာက္ၾကလိမ့္မယ္။
သဒၶါတရား မ႐ွိတဲ့လူေတြလည္းပဲ စိန္ေတြ၊ ေ႐ႊေတြ၊ ေငြေတြ လိုခ်င္တာနဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္သြား၊ တရားမွတ္၊ နာၿပီးၿပီဆိုယင္ သံသရာဝဋ္ဒုကၡက သူတို႔ လြတ္ၾကမယ္။
သံသရာဝဋ္ဒုကၡက လြတ္ေျမာက္ရန္အေရး ေ႐ွး႐ႈၿပီးေတာ့ သူက ဒီလို ဖိတ္ေခၚပါသတဲ့။ ဟာ-သြားလိုက္ၾကတာ၊ လူေတြ ဥဒဟိုပဲ။ ဟို ဆင္းရဲသားေတြကေတာ့ ဘယ္တစ္ဆုပ္ ညာတစ္ဆုပ္ ယူယူသြားၾကတယ္။ ဟို-လူခ်မ္းသာမ်ားကေတာ့ ယူသူလည္း ႐ွိတယ္။ မယူ သူလည္း႐ွိတယ္။ ယူသူကလည္း တစ္ဆုပ္ပါ။
အရွင္ေခမိႏၵ တိပိဋကနိကာယေက်ာင္းတိုက္ မင္းကြန္း
မယာ= အကၽြႏု္ပ္ အပရာဇိတ ေသေ႒းသည္။
ဂႏၶကုဋိ ပရိေဝေဏ= ဂႏၶကုဋီေက်ာင္းေတာ္ ပရိဝုဏ္အတြင္း၌။ သတၱရတနာနိ= ရတနာ ခုနစ္မ်ိဳးတို႔ကို။ ဩကိဏၰာနိ= ႀကဲခဲ့ကုန္ပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ အပရာဇိတ ေသေ႒း ဂႏၶကုဋီေက်ာင္းေတာ္အတြင္း ရတနာခုနစ္မ်ိဳး ႀကဲခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီလို ႀကဲၿပီးတဲ့ေနာက္-
သတၳဳ သႏၲိေက ဓမၼံ သုတြာ ဂစၧႏၲာ ဒုဂၢတမႏုႆာ ဥေဘာ ဟေတၳပူေရတြာ ဂဏွႏၲဳ…တဲ့။
သတၳဳ သႏၲိေက= ျမတ္စြာဘုရား အထံ၌။ ဓမၼံ သုတြာ= တရားနာၿပီး သကာလ။ ဂစၧႏၲာ= အိမ္သို႔ျပန္ၾကကုန္ေသာ။ ဒုဂၢတမႏုႆာ= ဆင္းရဲတဲ့ လူတို႔သည္။ ဥေဘာ ဟေတၳ ပူေရတြာ= လက္ႏွစ္ဖက္အျပည့္။ ဂဏွႏၲဳ= ေဆာင္၍ သြားႏိုင္ၾကပါကုန္၏။
ဆင္းရဲသားဆုိယင္ သူ႔ဟာက ဘယ္တစ္ဆုပ္ ညာတစ္ဆုပ္။
သုခိတာပိ ဧေကန ဂဏွႏၲဳ။
သုခိတာပိ= လူခ်မ္းသာလည္းပဲ။ ဧေကန= လက္တစ္ဖက္ျဖင့္။ ဂဏွႏၲဳ= ဆုပ္ယူ၍ သြားႏိုင္ၾကပါတယ္။
တရားနာၿပီးေတာ့ျပန္ယင္ လူခ်မ္းသာမ်ားလည္းပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ ခ်မ္းသာတယ္၊ ဒီေတာ့ တစ္ဆုပ္ေတာ္ျဖင့္ ယူႏိုင္တယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ လူမ်ားကေတာ့ ဆင္းရဲတဲ့အတြက္ ႏွစ္ဆုပ္ ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဘာျပဳလို႔ ဒီလို ေျပာတာလဲဆိုေတာ့ သူ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ႐ွိသတဲ့။
သဒၶါ တာဝ ဓမၼံ ေသာတုကာမာ ဂမိႆႏၲီေယဝ။
သဒၶါတရား႐ွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကေတာ့ျဖင့္ တရားနာခ်င္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းေတာ္သြားမွာ အမွန္ပဲတဲ့။
အသဒၶါပိ ပန ဓနေလာေဘန ဂႏၲာ ဓမၼံ သုတြာ ဒုကၡေတာ မုစၥိႆႏၲိ။
အသဒၶါပိ ပန= သဒၶါတရား မ႐ွိၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္းပဲ။ ဓနေလာေဘန= ဥစၥာ၌ တပ္မက္တဲ့ ေလာဘျဖင့္။ ဂႏၲာ= သြား၍။ ဓမၼံသုတြာ= တရားနာၾကရသည္႐ွိေသာ္။ ဒုကၡေတာ= ဆင္းရဲဒုကၡမွ။ မုစၥိႆႏၲိ= လြတ္ေျမာက္ၾကလိမ့္မယ္။
သဒၶါတရား မ႐ွိတဲ့လူေတြလည္းပဲ စိန္ေတြ၊ ေ႐ႊေတြ၊ ေငြေတြ လိုခ်င္တာနဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္သြား၊ တရားမွတ္၊ နာၿပီးၿပီဆိုယင္ သံသရာဝဋ္ဒုကၡက သူတို႔ လြတ္ၾကမယ္။
သံသရာဝဋ္ဒုကၡက လြတ္ေျမာက္ရန္အေရး ေ႐ွး႐ႈၿပီးေတာ့ သူက ဒီလို ဖိတ္ေခၚပါသတဲ့။ ဟာ-သြားလိုက္ၾကတာ၊ လူေတြ ဥဒဟိုပဲ။ ဟို ဆင္းရဲသားေတြကေတာ့ ဘယ္တစ္ဆုပ္ ညာတစ္ဆုပ္ ယူယူသြားၾကတယ္။ ဟို-လူခ်မ္းသာမ်ားကေတာ့ ယူသူလည္း ႐ွိတယ္။ မယူ သူလည္း႐ွိတယ္။ ယူသူကလည္း တစ္ဆုပ္ပါ။
အရွင္ေခမိႏၵ တိပိဋကနိကာယေက်ာင္းတိုက္ မင္းကြန္း
No comments:
Post a Comment