**************************************************************
သာသနာ့ဝန္ထမ္းသားတုုိ႔ဦးစြာ သိရွိထားရမည့္ ပုုိင္းၾကီးကား သုုံးပုုိင္းျဖစ္ေခ်သည္။
၁။ သာသနာ
၂။ သာသနာျပဳလုုပ္ငန္း
၃။ သာသနာျပဳတုုိ႔ထားရွိရမည့္ စိတ္ေနသေဘာထားတည္း။
၁။ သာသနာဟူသည္ ဘုုရားရွင္၏ မေကာင္းရာကုုိ တားျမစ္၍ ေကာင္းရာကုုိသာ လမ္းညႊန္မႈေပးထားေသာ အဆုုံးအမစကားမ်ားတည္း။ ထုုိအဆုုံးအမေတာ္ စကားမ်ားသည္ကား အက်ယ္အားျဖင့္ ဓမၼခႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္မ်ွအထိ က်ယ္ဝန္းမ်ားျပားလွေပ၏။ အက်ဥ္းအားျဖင့္ေသာ္ကား
၁။ သီလသာသနာ- က်င့္စဥ္မွန္ကန္ေစရန္ ဆုုံးမထားေသာစကား။
၂။ သမာဓိသာသနာ- က်င့္စဥ္၌ စိတ္တည္ေစရန္ ဆုုံးမထားေသာစကား။
၃။ ပညာသာသနာ- က်င့္စဥ္၌ ကြဲျပားေစရန္ ဆုုံးမထားေသာ စကား
ဤသိကၡာသုုံးရပ္ အက်င့္ျမတ္တုုိ႔သည္ကား သာသနာပင္ျဖစ္၏။
၂။ သာသနာျပဳလုုပ္ငန္းဟူသည္
ထုုိသိကၡာသုုံးပါး က်င့္စဥ္တရားမ်ားကုုိ ကုုိယ္တုုိင္ကလည္းၾကံ၊ က်င့္၊ သိဟူေသာ အဆင့္သုုံးဆင့္အတုုိင္း
(က)။ ဦးစြာ ပရိယတ္ျဖင့္ က်က္၊ အံ၊ ၾကံသိျခင္း သုုိ႔မဟုုတ္ နာခံမွတ္သားျခင္း၊ ေတြးေတာဆင္ျခင္ျခင္း။
(ခ)။ ထုုိေနာက္ ပဋိပတ္ျဖင့္ လက္ေတြ႕က်က် ကုုိယ္တြင္းမွ ရွာေဖြျခင္း။
(ဂ)။ ပဋိေဝဓျဖင့္ကား စာေတြ႕ႏွင့္ လက္ေတြ႕ ေပါင္းစပ္မိေစေသာအားျဖင့္ ကုုိယ္တုုိင္ ကုုိယ္ပုုိင္ဥာဏ္ျဖင့္ သစၥာသုုိ႔ ဆုုိက္ေစျခင္းတည္း။
(သုုိ႔မဟုုတ္)
နည္းမွန္ လမ္းမွန္ကုုိ ဆရာ့ထံမွ နိသ်ရည္းက်က် နာခံမွတ္သားျခင္း။
ထုုိမွတ္သားျပီးအတုုိင္း ကုုိယ္တုုိင္က်င့္ၾကည့္ျခင္း။
ကုုိယ္တုုိင္က်င့္သည့္အတုုိင္း ကုုိယ္တုုိင္သိ၍ ကိုုယ္ပုုိင္ရွိျခင္းတည္း။
ထုုိသုုိ႔ သဘာဝအရွိ ကုုိယ္တုုိင္လမ္းသိျပီးေသာအခါ
မိမိသိသကဲ့သုုိ႔ တစ္ပါးသူကုုိလည္း သိၾကပါေစရန္။
မိမိမွာရွိသကဲ့သုုိ႔ တစ္ပါးသူတုုိ႔၌လည္း ရွိၾကပါေစရန္။
ဤျဖဴစင္ေသာ အရင္းခံေစတနာ၊ ေမတၱာ ကရုုဏာမ်ားျဖင့္ ဘုုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ၾကီးလည္း ေနအေရာင္ လအေရာင္ကဲ့သုုိ႔ ေတာက္ပေစ၊ ဘုုရားသားေတာ္ (သမီးေတာ္) ေဝေနယ်အေဖာ္တုုိ႔လည္း မိစၦာမဂၢင္လုုိ႔ေခၚတဲ့ မွားယြင္း မည္းညစ္ ေကာက္ေကြ႕ေသာလမ္းမွ ေသြဖယ္၍ သမၼာမဂၢင္လုုိ႔ေခၚတဲ့ မွန္ကန္ ျဖဴစင္ ေျဖာင့္တန္းေသာလမ္းေပၚသုုိ႔ ေရာက္ေစျခင္း၊ ထုုိမွ သံရာတည္းဟူေသာ ဝဲၾသဃေရအလ်ဥ္မွ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ ၾကည္းကုုန္းေပၚသုုိ႔ တက္နုုိင္ေစဟူေသာ ျပဳစုုပ်ဳိးေထာင္မႈသည္ကား သာသနာျပဳလုုပ္ငန္းျဖစ္ေခ်သည္။
အမ်ဳိးသားေရး နယ္ပယ္ကမူ ထုုိမွတစ္ဖန္ ဘုုရားသားေတာ္(သမီးေတာ္)မ်ား၏ သားစဥ္ေျမးဆက္ မိစၦာမ်ဳိးျခားမ်ား၏ ဝါဒမႈိင္းေအာက္မွ ကင္းလြတ္ေစရန္ ၊ သားစဥ္ေျမးဆက္ လူကလူကုုိဝါးျမိဳခံရမည့္ အႏၱရာယ္မွကင္းေစရန္၊ မိစၦာမ်ဳိးျခားတုုိ႔၏ မူလဘူတ ဇာတိရုုပ္ကုုိ ထင္ထင္သာသာ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ သိရွိေစရန္၊ သိသည့္အားေလ်ာ္စြာေရွာင္ရွားနုုိင္ရန္ ကုုိယ္တုုိင္လည္း သိေအာင္ ေလ့လာရမည္၊ ကုုိယ္သိသည့္အားေလ်ာ္စြာ ဗုုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအား ျပန္လည္ ေဟာေျပာျပဳစုုပ်ဳိးေထာင္ေပးရမည္။ ဤလုုပ္ေဆာင္မႈသည္လည္း သာသနာျပဳလုုပ္ငန္းပင္ျဖစ္ေခ်သည္။ သိုု႔မွသာ ဗုုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ေရွာင္သင့္သည့္ မိစၦာမ်ားကုုိေရွာင္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေဆာင္သင့္သည့္ အရာမ်ားကိုုေဆာင္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း ဟန္ခ်က္ညီညီ ေရွာင္ရန္ ေဆာင္ရန္မ်ားကုုိ လက္ကုုိင္ထားနုုိင္ပါမွ ဗုုဒၶသာသနာသည္လည္းေကာင္း၊ ဗုုဒၶသားေတာ္(သမီးေတာ္)တုုိ႔သည္လည္း မိစၦာမ်ဳိးျခားတုုိ႔၏ အႏၱရာယ္မွကင္းလြတ္ကာ စည္ပင္ဝေျပာမည္ျဖစ္ပါတယ္။ သုုိ႔မွသာ နိဗၺာန္ကုုိညႊန္ျပေပးေသာ တရားေတာ္မ်ားကုုိ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ေသာက္သုုံးခြင့္ရၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာလ်ွင္ ဗုုဒၶသာသနာသည္လည္း ေနအေရာင္ လအေရာင္ကဲ့သုုိ႔ေတာက္ပျပီး ဘုုရားသားေတာ္ သမီးေတာ္ ေဝေနယ်အေပါင္းတုုိ႔သည္လည္း နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ ၾကည္းကုုန္းထက္သုုိ႔ တက္နုုိင္မည္ျဖစ္ေတာ့သည္။
သာသနာျပဳတုုိ႔ထားရွိရမည့္ သေဘာထားအား ဆက္လက္ေရးသားသြားပါမည္။
ဓမၼမိတ္ေဆြ(ဗုုဒၶဘာသာဝင္) မ်ားအားလုုံး သက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာ၍ ေကာင္းက်ဳိးလုုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုုံးတစ္ဝတည္းျပည့္ဝၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုုိလ္)
No comments:
Post a Comment